Dit album is één van de eerste platen waar ik expliciet naar gezocht heb, omdat ik deze gewoon moest hebben. Moest...hebben... en uiteindelijk vanuit Engeland laten overkomen, met de nodige douanekosten, maar... ik... heb... 'm!
Ik herinner mij dat ik als jonge gast net alleen was gaan wonen, en CD'tjes uit de bib ging halen om op die manier nieuwe muziek te leren kennen. Op een bepaald moment had ik dus Fate Of Nations van Robert Plant meegenomen, een op dat moment voor mij totaal onbekend iemand.
Robert Plant is een legendarische Britse zanger en songwriter, vooral bekend als de leadzanger van de iconische rockband Led Zeppelin, maar hij heeft dus ook veel solo albums. Zijn muziekstijl varieert van rock en blues tot folk en country, en dat verklaart meteen waarom ik onmiddelijk gefascineerd was door dit album, en waardoor ik het persoonlijk het beste vind van heel zijn oeuvre omdat het zo emotioneel geladen is.
Blijkt dat dit album, uitgebracht in 1993, inderdaad vaak wordt geprezen als een van zijn beste soloalbums na zijn tijd bij Led Zeppelin. Sputnikmusic noemde het een hoogtepunt in Plant's post-Zeppelin carrière en prees de zorgvuldige productie en arrangementen. Ze benadrukten ook de diversiteit van het album en de consistent hoge kwaliteit van de nummers. Het kenmerkt zich door een mix van rock, folk en wereldmuziek, en bevat bijdragen van verschillende gastmuzikanten, waaronder Nigel Kennedy en Richard Thompson.
Het emotionele nummer "I believe" is een eerbetoon aan Plant's overleden zoon Karac. Ik vind het één van de meest persoonlijke en ontroerende nummers op het album. De oprechte tekst en de gevoelige uitvoering maken het voor mij één van de hoogtepunten van het album.
Dat gezegd zijnde vind ik dat dit album over de hele lijn sterk is. Een van de singles van het album, "29 palms", heeft een pakkende melodie en zoals altijd sterke vocale prestaties van Plant. Het nummer heeft een nostalgische sfeer.
"Come into My Life" is een introspectief nummer met een nogal melancholische ondertoon. Het nummer bevat een mix van akoestische en elektrische instrumenten, en de tekst gaat over hoop en verlangen. Plant zingt over het vinden van licht in donkere tijden en het verlangen naar een betere toekomst.
Het openingsnummer "Calling to you" heeft een wat oosterse invloed en doet wat denken aan zijn periode bij Led Zeppelin. Het is een krachtige start van het album met interessante vioolpartijen van Nigel Kennedy. De combinatie van traditionele rockelementen met wereldmuziek maakt dit nummer bijzonder boeiend.
Ook de andere nummers op het album zijn één voor één pareltjes, waardoor dit een plaat is die ik regelmatig blijf opleggen.
Commentaires